Pse një grua myslimane nuk mund të martohet me një burrë të krishterë? Martesa ne Islam

Martesa ne islam nuk lejon gratë dhe burrat myslimanë të martohen me idhujtarë. Një idhujtar është ai që i shoqëron partnerë Allahut, për shembull që adhuron idhuj, yje, zjarr ose kafshë.

Allahu thotë: “O ju që besuat! Mos u martoni me idhujtarë nëse nuk besojnë… ”(1)

Nuk ka asnjë pengesë për një burrë mysliman që të martohet me një grua hebre ose të krishterë. Dijetarët islamë bien dakord për këtë temë. Është shkruar në ajetin  Kur’anor se: “(Të lejuar për ju në martesë) janë (jo vetëm) gra të dëlira që janë besimtare, por gra të dëlira midis ithtarëve të librit, të shpallura para kohës suaj, kur atyre u jepni pjesën e caktuar të kurorës, por duke pasur për qëllim martesën, e jo imoralitetin dhe jo si dashnore ilegale (2)

Urtësia në lejimin e martesës me një grua që është një nga ithtarët e librave të mëparshëm është mundësia që kjo grua të bëhet besimtare e Allahut, profetëve dhe ahiretit për shkak të martesës me një burrë mysliman.

Është e ndaluar që një grua muslimane të martohet me një burrë jobesimtar (jobesimtar). “As nuk do t’i jepni bijat tuaja në martesë me burra idhujtarë, përveç nëse ata besojnë.” (3)

Sepse, në një martesë të tillë, ekziston rreziku që gruaja besimtare të bjerë në mosbesim. Burri mund ta ftojë gruan e tij në fenë e tij. Gratë zakonisht u binden burrave të tyre dhe janë të impresionuara nga veprimet e tyre dhe i inkurajojnë ato në fetë e tyre. (4)

Nuk është e mundur të thuhet se një vajzë myslimane lejohet të martohet me një burrë të krishterë për shkak të faktit se një burrë mysliman lejohet të martohet me një grua të krishterë. Sepse ky lloj i të kuptuarit do të thotë që ndryshimi serioz midis këtyre të dyve nuk është njohur. Kështu:

Një burrë mysliman që martohet me një grua të krishterë nuk e mohon Shkrimet(Librat) dhe profetin e gruas së tij të krishterë, përkundrazi ai i miraton ata dhe ai kurrë nuk shfaq mosrespekt per ato. Pra, një grua e krishterë nuk i nënshtrohet përbuzjes dhe mosrespektimit nga burri i saj musliman për shkak të fesë së saj. Pra, nuk ka asnje humbje për të. Sidoqoftë, një burrë i krishterë me të cilin martohet një vajzë myslimane nuk ka një miratim dhe respekt të tillë. Një burrë i krishterë mund të mos pranojë as Hazreti Muhamedin (a.s) dhe as Kuranin në të cilin beson vajza muslimane me të cilën martohet. Pra, një vajzë myslimane i nënshtrohet përçmimit duke u futur nën martesën e një burri që i mohon Librin, profetin dhe fenë e saj. . Pengesa e kësaj martese është për shkak të kësaj përbuzjeje. Zgjidhja e vetme për një martesë të tillë është që, si një burrë mysliman, burri i krishterë duhet të pranojë Librin dhe profetin e gruas muslimane me të cilën dëshiron të martohet me shfaqjen e besimit të tij përmes frazës së dëshmisë islame (unë dëshmoj se nuk ka zot tjetër përveç Allahut dhe unë dëshmoj se Muhamedi është i Dërguari i Allahut). Kështu, si një grua e krishterë, një grua myslimane do të arrijë barazinë e martesës me dikë që nuk e mohon fenë e saj dhe tema do të zgjidhet në një mënyrë të drejtë.

Kjo do të thotë që, asnjë nga gratë nuk duhet ta drejtojë veten në një pozicion që ajo është e detyruar të martohet me një burrë që e përbuz atë duke mohuar Librin dhe Profetin që ajo beson. Sepse kjo e detyron atë të bëjë një martesë të pavlefshme.

Shpjegimet në ajetin Al-Baqarah, 221 dhe në ajetin Al-Ma’edah, 5 mund të referohen.

Nëse një burrë i krishterë përqafon Islamin, atëherë një grua myslimane lejohet të martohet me të.

(1) Al- Bakarah, 221

(2) Al-Maide, 5

(3) Al- Bakarah, 221

(4) Fetevâ-i Hindiye 11/330

Burimi