Si mund ta arrijë një njeri majën e tij shpirtërore?

• Së pari, është e rëndësishme zhytja e thellë ne mendime , i cili duhet të drejtohet drejt brendësisë së vetvetes dhe ekzistencës së universit në tërësi. Kjo mund të arrihet përmes të menduarit e thellë rreth udhëtimit tonë nga lindja e deri në përjetësi dhe të gjitha ndalesat e stacionet brenda këtij udhëtimi.
• Së dyti, për ta zbuluar kapacitetin tonë duhet praktika e veprave të mira. Është e mundshme të arrijmë besimin duke u bindur përmes teorive, por prape se prape njeriu e ndjen peshën e vërtetë të besimit përmes praktikës. Ata që thonë se besojnë duhet t’i ndriçojnë netët e tyre duke qëndruar si roje dhe të falin Namaz me sinqeritet. Kjo është mënyra se si zemra dhe shpirti i njeriut lirohen prej kufizimeve trupore. Ndërsa kjo duhet të jetë praktikë e vazhdueshme. Disa ilaçe mjekësore tregojnë rezultate pozitive pas një kohe të caktuar; disa marrin vite kohë duke konsumuar vazhdimisht. Njëjte, praktika në besim kërkon kohë për të dhënë rezultatet e saja. Padyshim, në këtë rrugë është gjithmonë e mundur që njeriu të ngurrojë dhe të bëjë gabime. Në këto situata ka rëndësi përpjekja e personit për të mbajtur lidhjen me të Gjithë mëshirshmin. Kjo lidhje i mundëson atyre të ngrihen në këmbë saherë që rrëzohen.

Kanti thotë se Zoti është një “postulat i arsyeve praktike”, e cila në një mënyrë mund të konsiderohet si ndërgjegje. Nëse besimi është një pishtar i ndezur nga Zoti, mbajtja në dritë varet nga vazhdueshmëria jonë në praktikë. Të tjerët mund të mos shohin diçka të jashtëzakonshme tek këta persona të lartë, por ndërgjegjja e tyre ndjen shumëçka. Leximi i Kur’anit dhe namazi mund ta mbajnë njeriun gjallë edhe pse nuk e din kuptimin e çdo fjale.

• E treta,  të jetuarit e një jete larg gjynaheve i mundëson besimtarit lulëzimin e kapacitetit të tij shpirtërore. Një dijetar i famshëm, Imam Sharani thoshte se nuk mund të merrte kënaqësinë e adhurimeve të tija nëse kalonte kohë me dikë që ishte tërësisht i pa interesuar për fe.
• E katërta, është i rëndësishëm përkujtimi i Zotit, me Emrat dhe Atributet e Tij, kërkimi i udhëzimit të Tij për ngritjen e perdeve midis nesh dhe çfarë ka përtej, dhe kërkimi i mëshirës së Tij. Se sa duhet njeriu ta përkujtoj Zotin, varet nga kapaciteti shpirtërorë që ka, por më e rëndësishme është të kemi besim në zemrat tona gjersa bëjmë adhurime dhe përgatitemi për përjetësi.
• E pesta, besimtarët duhet të jenë shumë të kujdesshëm me ushqimin që konsumojnë.  Ata duhet të jene te sigurtë që janë duke ngrënë të lejuarën. Kapaciteti ynë shpirtërorë  ndikohet nga ajo çfarë ne konsumojmë.
• E gjashta, vizita në varreza dhe spitale është mënyrë e mirë e cila ndihmon ngritjen e ndjenjave të pasionit, dashurisë dhe simpatisë, dhe po ashtu bëhet përkujtues për falënderime.