Në cilat raste është e lejueshme aborti në Islam?

Abort quhet ndërprerja e shtatzënësisë duke e nxjerrë fetusin me qëllim, me anën e mjeteve mekanike, fizike, sikur është operacioni, ose me mjete kimike, me pilula aborti.

Thelbi i cështjes rreth abortit të fëmijëve ku unanimisht dijetaret Islam pajtohen, është se fëmija mund të abortohet vetëm kur shëndeti i nënës është në rrezik.

Sipas mjekëve, aborti është tri llojesh:

1. Aborti spontan.
2. Aborti me qëllim
3. Aborti për shkaqe shëndetësore.

Aborti spontan

Quhet aborti që pëson një grua shtatzënë duke iu prishur fetusi pa dëshirën e saj, për shkak të ndonjë problemi shëndetësor, të ndonjë infeksioni ose nga ngritja e ndonjë peshe. Aborti spontan, pa dashje, nuk përbën ndonjë mëkat.

Aborti për shkaqe shëndetësore

Vetëm kjo çështje përmendet si arsye e abortit legjitim. Sepse në këtë rast, zgjidhet një nga dy jetët dhe preferohet jeta e nënës. Sa i përket limitit kohor deri kur mund të bëhet, ka mendime të ndryshme. Ebu Hanife thotë se deri në 120 ditë, Imam Shafiu dekretoi se është mekruh në dyzet ditët e para dhe pas dyzet ditëshit është haram, ndërsa Imam Maliku thotë se nuk është e lejueshme aborti qe nga dita kur sperma të arrijë në barkun e nënës pavarësisht se çfarë ndodh.

Aborti me qëllim

Në ditët tona, ndëgjojmë arsye të ndryshme pse disa njerëz abortojnë fëmijët e tyre me qëllim. Disa nga justifikimet e tyre po i shtjellojmë më poshtë. Aborti i tillë, pavarësisht arsyeve, është i barabartë me kryerjen e vrasjes.

Vështirësitë financiare

Rizku është i ndarë në dy lloje. E para është rrizku nën garancinë e Allahut, që është i mjaftueshëm për një person që të jetojë në atë mënyrë që të mos vdesë. Allahu thotë:

Thuaju: “Ejani t’ju lexoj çfarë ju ka urdhëruar Allahu: që të mos i shoqëroni Atij asgjë (në adhurim); që të silleni mirë me prindërit; që të mos vrisni fëmijët tuaj për shkak të varfërisë, sepse Ne ju ushqejmë ju dhe ata; që të mos i afroheni veprave të turpshme, qofshin ato të hapëta apo të fshehta dhe që të mos ia merrni tjetrit jetën, të cilën Allahu e ka shenjtëruar, përveçse kur e kërkon drejtësia (e ligji). Këto ju porosit Ai, me qëllim që të kuptoni.” Kuran, El Enam, 151

Lloji i dytë i rrizkut është ai që varet nga puna e personit. Ky lloj rrizkut varet tërësisht nga puna dhe mundimi i njerëzve. Njeriu do të shpërblehet për punën e tij.

Duke ditur shqetësimet dhe frikën që do të përjetojmë në çështjen e ushqimit, Allahu (xhel-le xhelâluhu) ka bërë një dispozitë të tillë për këtë çështje dhe e ka bërë këtë të vërtetë aq të qartë për njerëzit sa është e pamundur të mos besohet dhe të mos jetë i kënaqur. Po, miliona njerëz, edhe pse të varfër, jetojnë dhe nuk janë të dënuar të vdesin. Njerëzit që ne i njohim si ata që vdesin nga uria, nga ana tjetër, nuk vdesin nga uria, por sepse ata nuk mund të braktisin zakonet e tyre të të ngrënit. Në fakt, numri i njerëzve që jetuan për ditë pa ngrënë asgjë në të kaluarën dhe sot nuk është aspak i vogël. Kjo do të thotë se kjo lidhet me aftësinë e zakonshme të trupit.

Mosgatishmëri për t’u marrë me rritjen e një fëmije

Fatkeqësisht, sot ka shumë njerëz që nuk duan të mundohen me rritjen e fëmijëve. Sidoqoftë, këta njerëz nuk duhet të harrojnë se janë rritur nga dikush. Në këtë aspekt, perceptimi i trajtimit të kujdesit dhe paraqitjes së fëmijës si një punë e përditshme që kufizon lirinë është një shembull egoizmi dhe ngurtësie unike për kohët moderne. Arsyeja më e rëndësishme për këtë ngurrim është mosnjohja e vlerës së qenies njerëzore. Njeriu është krijesa më e nderuar. Eshtë një mrekulli materiale, është edhe një qenie e mrekullueshme për sa i përket aspektit të saj shpirtëror. Universi u krijua për njeriun dhe iu dha nën urdhrin e tij. Në fenë tonë, vrasja e një personi padrejtësisht barazohet me vrasjen e të gjithë njerëzve. Sigurimi i mbijetesës së një personi konsiderohet gjithashtu si sigurimi për mbijetesën e të gjithë njerëzve.

Sigurisht, rritja e fëmijëve nuk është e lehtë. Nëse ka një fëmijë në shtëpi, rregullat e gjumit te prindërve ndryshojne. Të gjitha temat shtëpiake sillen rreth foshnjës. Por, së bashku me vështirësinë, ata gjithashtu ndjejnë kënaqësi që nuk mund të gjenden në gjëra të tjera. Para së gjithash, dashuria për fëmijët ka shijen e vet. Kjo shije vazhdon në fëmijën e dytë dhe të tretë si në të parin. Zoti ka dhënë një kënaqësi të veçantë kur mirremi me ta. Eshtë një kënaqësi e papërshkrueshme të rrisësh një qenie njerëzore dhe veçanërisht të përgatitësh fëmijën tënd për të ardhmen dhe ta paraqesësh atë në shoqëri si një qenie njerëzore e përsosur (një qenie njerëzore e pjekur dhe e plotë, e cila merret si shembull me dashurine e Tij ndaj Allahut e me moral të mirë), dhe kjo është një kënaqësi e papërshkrueshme për prindërit. Eshtë një nga mjetet e shpëtimit në Ahiret. Përveç kësaj, sa shumë përpjekje duhet të bëjmë për fëmijët tanë për ta bërë Profetin tonë (salallahu alejhi ue selam) të lumtur dhe për të arritur ndërmjetësimin e Tij, i cili deklaroi se do të ishte krenar me shumësinë e Umetit të Tij!

Mundësia e lindjes së fëmijës me probleme shëndetësore

Meqenëse gjithçka në jetë është një sprovë, lindja e një fëmije me aftësi të kufizuara është një sprovë për prindërit dhe vetë fëmijën. Si besimtarë, ne duhet ta tretim këtë të vërtetë. Kjo situatë nuk është në kundërshtim me mëshirën e Allahut. Allahu me siguri do të japë lehtësim në botën tjetër si përgjigje të çdo vështirësie. Edhe një gjemb në këmbë ka shpërblimin e vet përtej. Lindjet me aftësi të kufizuara që duken si gjendje të shëmtuara, nëse durojme, patjetër që do të shohin një përgjigje përtej pritshmërive tona. Sigurisht, të gjitha këto janë çështje që lidhen me besimin.

Ne kemi përmendur më lart vlerën e qenies njerëzore. Në thelb, ajo që e bën një person njeri të vërtetë është besimi dhe robëria ndaj Allahut. Në varësi të besimit, qeniet njerëzore arrijnë aftësi shpirtërore dhe emocione të tilla saqë edhe njëra prej tyre është e mjaftueshme që të na sigurojë Xhennetin, dhe shfaqja e tyre ndonjëherë mund të jetë si rezultat i një arsyeje të vogël.

Një aspekt tjetër i çështjes është ky: shumë mjekë sot rekomandojnë që fëmija të abortohet menjëherë për shkak të një njolle më të vogël që shohin tek beba në zhvillim. Edhe pse saktësia e përcaktimeve të tyre nuk ndryshon vendimin e përgjithshëm për këtë çështje, pika që duam të theksojmë këtu është se këta mjekë ndonjëherë nxitojnë, janë të pavetëdijshëm për dekretet fetare dhe dobësojnë ndjenjat e dorëzimit të njerëzve.

Eshtë përjetuar shumë herë që fëmijët për të cilët mjekët thonë se do të lindin të gjymtuar nuk lindin fare siç thonë ata. Kjo tregon se ne duhet ta vendosim besimin tonë në Allahun xh.sh. dhe t’i dorëzohemi përcaktimit të Tij. Një person duhet të ketë frikë nga kryerja e këtij mëkati, që do të thotë vrasje me paramendim, dhe duhet të presë urtësitë që Allahu ka caktuar dhe të besojë në fitimet që i jipen në Ahiret, edhe nëse fëmija vuan nga problemet në botë.

Frikë nga dështimi për edukimin e duhur të fëmijës

Edhe pse një frikë e tillë mund të bëjë që disa familje të shqetësohen për abortin, ky ankth nuk mund të përdoret si një justifikim për abortin. Për më tepër, kjo frikë nga një familje që dridhet se si të disiplinojë fëmijën, konsiderohet kreu i edukimit të fëmijës, sepse një person që nuk ka ndonjë shqetësim në lidhje me këtë çështje nuk ka një mendim apo plan për edukimin.

Po, fillimi i punës është duke u shqetësuar. Zoti jep shumë breza të bukur ndaj kësaj vuajtje. Nuk ka lutje aq të mprehtë dhe të pranueshme sa vuajtja. Ne duhet të shpenzojmë frikën tonë për edukim në mënyrën e të menduarit, jo në mënyrën e abortit të fëmijës. Falënderimi i takon Allahut që sot janë pothuajse të gjitha çështjet që ne mund të zbatojmë në edukimin e fëmijëve. Të gjithë elementët që rrisin njerëzit, të tilla si mjedisi, metoda, librat, revistat, institucionet arsimore, janë në shërbimin tonë. Përderisa ne dimë si t’i vlerësojmë ato.

Lindja e padëshiruar

Përfundimi i jetës së një fëmije të tillë është një mëkat i madh, si dhe një krim i madh kundër njerëzimit. Nga kjo kuptohet se edhe nëse një fëmijë lind në një mënyrë të padëshirueshme siç është tradhtia bashkëshortore ose përdhunimi, ai ka të drejtën e jetës. Një fëmijë i lindur në këto mënyra ose një fetus në barkun e nënës nuk mund të hiqet me abort.

Në fakt, ne e dimë se Presidenca e Çështjeve Fetare dhe Myftiu i Bosnjës nuk lëshuan fetva kundër kërkesave për abort të grave të dhunuara dhe mbetën shtatzënë në Luftën e Bosnjës, dhe ky është fakti i çështjes, sepse edhe pse përdhunimi është i vështirë fizikisht dhe psikologjikisht për gratë. Aborti është i barabartë me kryerjen e vrasjes, sikur ishte nga arsyet tjera. Sidoqoftë, kryerja e vrasjes, domethënë aborti i fetusit, është një çështje që e vë mëkatin e vrasjes së njerëzve mbi kurrizin e gruas, në vend që të jetë një faktor që lehtëson peshën e përdhunimit.

Çështja gjithashtu mund të shihet nga perspektiva e mëposhtme: Një fëmijë i lindur dhe rritur edhe si rezultat i përdhunimit mund të jetë një person i mirë nëse rritet mirë. Kështu, rezultati i vuajtjes dhe për një kohë të gjatë mund të shfaqet në formën e një personi moral që vendos një buzëqeshje në fytyrë.

Përfundimi kryesor është se nuk është e lejueshme të abortohet fëmija në barkun e nënës në asnjë kohë dhe në asnjë rrethanë, përvec kur jeta e nënës është në rrezik.

Resurset:

http://hikmet.net/kurtaj-meselesine-genel-bakis/

http://hikmet.net/cocuk-aldirmada-kurtaj-olcu-nedir-hangi-durumlarda-caizdir/

https://www.islamgjakova.net/artikulli.php?id=362