Cfarë do të thotë Toka e premtuar që ekziston në besimin hebre? Kujt iu premtua kjo tokë dhe si?

Mënyra e të mësuarit se kur, ku, kujt dhe në çfarë kushtesh iu premtua toka e premtuar është të shikosh librin e Atij që e premtoi atë.

Libri i vetëm që dihet se i përket Allahut dhe që arriti tek ne pa ndryshuar asnjë shkronjë apo fjalë është Kurani. Të dy hebrenjtë dhe të krishterët pranojnë që Tevrati dhe Ungjilli që përmbahen në Bibël u zbritën nga Allahu, por ato nuk u ruajtën në formën e tyre origjinale, se u ndryshuan, se disa pjesë të tyre u humbën dhe se disa fjalë të profetëve dhe të tjera u përfshinë në to. Prandaj, i Dërguari i All-llahut (a.s.) tha: “Kur ithtarët e Librit ju sjellin ndonjë informacion, mos e miratoni ose mohoni atë; themi, ‘ne besojmë në atë që Allahu dërgoi dhe nuk besojmë në atë që Ai nuk e dërgoi.’ “Prandaj, është e nevojshme të krahasohen informacionet dhe lajmet në librat që Njerëzit e Librit kanë me Kuranin dhe Sunetin , dhe të pranosh dhe konfirmosh ato që janë në përputhje me Kur’anin dhe Sunnetin dhe t’i konsiderosh ato që nuk janë në përputhje me to, edhe të vërtetë edhe të gabuar në të njëjtën kohë, derisa të provohet që janë të tillë me Kuran dhe Sunet .

Le të merremi me çështjen e “tokës së premtuar”, të cilën zionistët gjithmonë e mbajnë në rendin e ditës dhe e shfrytëzojnë, bazuar në metodën e shpjeguar më lart. Çështja përmendet si në Kuran ashtu edhe në Dhjatën e Vjetër (Tevrat) në librat e Numrave dhe Ligjit të Përtërirë (Deuteronomy):

“Përkujto (O i dërguar) kur Musai i tha popullit të vet: O popull im, përkujtojeni dhuratën e All-llahut ndaj jush, kur në mesin tuaj dërgoi pejgamberë, iu mundësoi të jeni sundues dhe iu dha çka nuk i dha askujt nga popujt. O popull imi, hyni në tokën e shenjtë, të cilën All-llahu ua premtoi, dhe mos u ktheni mbrapa, sepse atëherë ktheheni të dëshpëruar”. (al-Maida: 5/20-21)

Sipas dy vargjeve më lart, toka e premtuar që regjistrohet si atdhe për Bijtë e Izraelit (ky premtim dhe kjo vendosmëri e Allahut) nuk është përgjithmonë dhe varet nga disa kushte. Dëshmia se nuk është përgjithmonë dhe se ka të bëjë me moshën kur Hz. Musai (Moisiu) jetoi është shprehja në ajetin 20: Allahu u dha atyre shumë hir; disa nga ato mirësi nuk u ishin dhënë asnjë individi ose komuniteti në botë më parë; toka e shenjtë e dhënë atyre si atdheu i tyre është mes tyre. Në epokat që pasuan, Allahu u dha kombeve të tjera shpërblimet që Ai nuk ua dha Bijve të Izraelit.

Përveç kësaj, ky premtim bazohet në një kusht, sepse për realizimin e këtij premtimi, ai u vu si kusht në vargun 21 dhe në vargjet pas tij që Bijtë e Izraelit do ta meritonin atë dhe se ata do të bënin sakrifica për të. Allahu i ndëshkoi ata dhe i bëri të jetojnë në një rajon të ngushtë për dyzet vjet duke i ndaluar ata të hyjnë në atë tokë sepse nuk e plotësuan atë kusht. Bijtë e Izraelit jetuan atje më pas për sa kohë që e meritonin atë për sa i përket fuqisë dhe etikës së lartë; kur ata nuk e meritonin atë, i njëjti vend u bë atdhe për komunitetet e tjera.

Sipas informacionit të dhënë në librin e Ligjit të Përtërirë në Torah, toka e premtuar nuk u ishte premtuar vetëm Bijve të Izraelit; përveç kësaj, nuk është vetëm toka e Palestinës së sotme dhe Palestinës në të kaluarën. Toka e premtuar përfshin Libanin, Irakun, Sirinë dhe një pjesë të Anadollit deri në pellgun e Eufratit. Komunitetet që u premtuan këtë tokë u përcaktuan nga fjalitë e mëposhtme në Ligji i Përtërirë: “Shih, unë iu dhashë këtë tokë. Hyni dhe merrni në zotërim vendin që Zoti u betua se do t’u jepte etërve tuaj – Ibrahimit, Isakut dhe Jakubit dhe pasardhësve të tyre pas tyre “.

Profeti i fundit Muhamed Mustafa (a.s.) është pasardhës i Hz. Ibrahimit (Abrahamit) i ardhur nga djali i tij, Ismaili; kështu, myslimanët, të cilët janë umeti i tij, kanë të drejtë të zotërojnë dhe vendosen në tokën e shenjtë të premtuar nga Allahu nëse plotësojnë kushtet. Ky është një fakt historik dhe kjo tokë u vë në zotërim nga myslimanët gjatë kalifatit të Hz. Omerit dhe u bë pjesë e tokës islamike.

Kur’ani shpjegon kushtet etike dhe ligjore të së drejtës për të zotëruar dhe për t’u vendosur në një pjesë të tokës, ku e gjitha i përket Allahut, si më poshtë:

“(U lejuan të luftojnë) Ata, të cilët vetëm pse thanë: “All-llahu është Zoti ynë!” u dëbuan prej shtëpive të tyre pa kurrfarë të drejte. E sikur All-llahu të mos i zbrapste disa me disa të tjerë, do të rrënoheshin manastiret, kishat, havrat e edhe xhamitë që në to përmendet shumë emri i All-llahut. E All-llahu patjetër do ta ndihmojë atë që ndihmon rrugën e Tij, se All-llahu është shumë i fuqishëm dhe gjithnjë triumfues. (Ai ndihmon) Ata të cilët kur Ne u mundësojmë vendosjen në tokë, e falin namazin, japin zeqatin, urdhërojnë për të mirë dhe largojnë prej të keqes. All-llahut i takon përfundimi i çështjeve”. (al-Hajj: 22/40-41).

Liria e fesë dhe ndërgjegjes ekzistonte në vendet ku myslimanët ishin dominantë gjatë gjithë historisë; kishat dhe sinagogat ishin të hapura së bashku me xhamitë; u përmend emri i Allahut dhe njerëzit kryenin ceremoni fetare dhe adhuronin atje. Njerëzit nuk u shtypën sepse fetë, racat, ngjyrat, vendlindjet dhe talentet e tyre ishin të ndryshme. Njerëzve iu dhanë mundësi të barabarta. Sidoqoftë, zionistët e shndërruan racizmin në një fe. Ata e konsiderojnë veten si skllevër të veçantë të Allahut dhe njerëzit e tjerë si lopë për qumësht dhe skllevër për t’u përdorur. Ata shkelin dhe dhunojnë vlerat materiale dhe shpirtërore të komuniteteve përveç tyre dhe ekzistencës së tyre duke i konsideruar të gjitha mjetet si të ligjshme. Ata nuk u japin të tjerëve të drejtën për të jetuar dhe adhuruar në tokën e premtuar, ku u vendosën me anë të gjakut dhe hileve, dhe ata ua kthejnë veshin shurdhër dhimbjeve të njerëzve që ata dëbojnë. Allahu patjetër nuk do t’i lejojë ata të kenë tokën e premtuar si atdheun e tyre sepse cilësitë e atyre që meritojnë të jetojnë atje dhe të përmendin Allahun shpjegohen si në librat e tyre ashtu edhe në Kuran, i cili është kriteri për vërtetësinë e të gjithë librave; Allahu thotë në Kuran sa vijon:

“Ne, me të vërtetë, e kemi shënuar në Zebur, pas Tevratit, që Tokën do ta trashëgojnë robërit e Mi të mirë”. (al-Anbiya: 21/105)

English source: https://questionsonislam.com/question/what-does-%E2%80%9C-promised-land%E2%80%9D-exists-jewish-belief-mean-whom-was-land-promised-and-how