Pse shtypjet dhe shtypësit e mëdhenj nuk dënohen në botë?
Pyetjet:
– Shtypjet dhe shtypësit e mëdhenj nuk dënohen në botë; shtypësi dhe i shtypuri vdesin pa u ndëshkuar ose shpërblyer.
– Unë jam duke e lutur Allahun për një kohë të gjatë për shkak të një shtypjeje; a është e përshtatshme të biesh në dëshpërim duke parë njerëzit e shtypur që u ishte bërë e padrejtë para meje?
– Ekziston një ajet që thotë: ‘Mos u dëshpëroni nga mëshira e Allahut’ por shumë njerëz vdesin para se të shohin se si dënohet shtypësi. Si mund të shpjegohet kjo çështje?
Përgjigje:
I dashur vëlla/motër
Dënimi për shtypjen e shtypësve të mëdhenj shtyhet në gjykatën e madhe në ahiret; kjo është arsyeja pse, ndëshkimi i tyre nuk ekzekutohet plotësisht në këtë botë.
Le të citojmë nga Bediuzzaman Said Nursi për të sqaruar çështjen:
“Ashtu siç ndëshkimet e atyre që kryejnë krime të vogla dorëzohen në vend dhe krimet e rënda dërgohen në gjykatat e larta, ashtu edhe, sipas rregullave, gabimet e vogla të besimtarëve dhe miqve të ngushtë dënohen shpejt dhe pjesërisht në këtë botë, në mënyrë që të pastrohen shpejt. Por krimet e njerëzve të humbur janë aq të mëdha sa që ndëshkimet e tyre tejkalojnë këtë jetë të shkurtër të kësaj bote, siç kërkohet nga drejtësia, ata referohen në Tribunalin Suprem në mbretërinë e përjetshme dhe kryesisht ata nuk marrin asnjë dënim këtu. ” (shih Lem’alar, f. 48)
“… Sepse në përgjithësi shtypësi largohet nga kjo botë ndërsa është ende në zotërim të fuqisë së tij, dhe i shtypuri ndërsa ende i nënshtrohet poshtërimit. Prandaj, këto çështje shtyhen për vëmendjen e një gjykate supreme; nuk është se ato janë lënë pas dore. Ndonjëherë ndodh gjithashtu që dënimi të miratohet në këtë botë. Vuajtjet e vuajtura nga popujt e pabindur dhe rebelë në shekujt e mëparshëm tregojnë se njeriu nuk lihet në duart e veta dhe se ai gjithmonë i nënshtrohet goditjeve që shkëlqimi dhe madhështia e Zotit mund të zgjedhin t’iu shkaktojnë “. (shih Sözler, f. 65)
Pranimi i një lutje varet nga urtësia e Allahut. Ne nuk mund ta dimë se çfarë do të jetë e mirë ose e keqe për ne dhe si. Ky fakt nënvizohet në ajetin vijues:
“Por është e mundur që ju të mos e pëlqeni një gjë që është e mirë për ju dhe të doni një gjë që është e keqe për ju. Por Allahu e di, dhe ju nuk e dini ”. (el-Bekare, 2/216)
Deklarata e mëposhtme e Badiuzzaman Said Nursi hedh dritë mbi çështjen:
“… Prandaj, megjithëse për tridhjetë vjet kam ofruar lutje që të shërohem dhe me sa duket lutja ime nuk është pranuar, nuk më ka shkuar ndërmend të heq dorë. Për sëmundjen është koha për lutje. Të kurohesh nuk është rezultat i lutjes. Nëse i Urti dhe i Mëshirshmi dhuron shërim, Ai e dhuron atë nga mirësitë e Tij të bollshme. Për më tepër, nëse lutjet nuk pranohen në formën që dëshirojmë, nuk duhet thënë që ato nuk janë pranuar. Krijuesi i Gjithë Mençur e di më mirë se ne; Ai jep gjithçka që është në interesin tonë. Ndonjëherë ai i drejton lutjet tona për këtë botë drejt botës tjetër dhe i pranon ato në atë mënyrë. Në cdo ngjarje…”
“Një lutje që merr sinqeritet për shkak të sëmundjes dhe lind nga dobësia, pafuqia, përulësia dhe nevoja, është shumë afër të qenit e pranuar. Sëmundja e bën lutjen të sinqertë. Si të sëmurët që janë fetarë, ashtu edhe besimtarët që kujdesen për të sëmurët, duhet të përfitojnë nga kjo lutje. ” (Lem’alar, 215)
Mallkimi është ndryshe nga lutja. Në parim, “mallkimi” nuk është diçka që njeriu mund të shpërblehet për; përkundrazi, ndihmon që dënimi i shtypësit të zbutet. Në fakt, sipas një transmetimi, Hz. Aisha mallkoi një hajdut që i vodhi jorganin; Profeti (a.s) tha: “Ju do t’ia zbutni dënimin e tij duke e mallkuar atë”. (shih Abu Dawud, nr. 1497)
Është e nevojshme të jeni të kujdesshëm në lidhje me pikat e mëposhtme ndërsa mallkoni:
- Dënimi nuk duhet të jetë më shumë sesa gabimi i kryer nga shtypësi. Për shembull, nuk është e përshtatshme të thuash, “Allahu e vraftë ose i verboftë sytë” për një person që vjedh ose kap pendën tuaj. Sepse, vlera e një jete ose e dy syve është shumë më e lartë se një stilolaps. Në atë rast, i shtypuri mund të dalë shtypës.
“Muaji i shenjtë (i sivjetit) është për muajin e shenjtë (të vjetit), e shenjtëritë (shkelja e tyre) janë masë ndëshkuese. Pra, kush ju sulmon juve, kthenia sulmin atij edhe ju po në atë masë dhe kini frikë nga All-llahu e ta dini se All-llahu është me të devotshmit.” (el-Bekare, 2/194)
Kriteri për të marrë ose kërkuar të drejtën e dikujt tregohet në ajetin e mësipërm.
- Është e përshtatshme të mallkosh shtypësin por nuk është e përshtatshme të mallkosh familjen dhe të afërmit e tij. Diçka e tillë do ta bëjë një person të shtypur një shtypës. Ky fakt nënvizohet në vargun vijues: “(Që në to shkruan) Se askush nuk e bartë barrën e (mëkatit) tjetrit”. (en-Nexhm, 53/38)
- Marrja e paqes dhe falja e armikut e bëjnë një person të arrijë pëlqimin e Allahut.
“Ndëshkimi i të keqes bëhet me një të keqe në të njëjtën masë, e kush fal e bën pajtim, shpërblimi i tij është tek All-llahu. Vërtet, Ai nuk i do zullumqarët” (esh-Shura, 42/40)
Në ajetin e mësipërm theksohet se falja dhe pajtimi janë më të mira se hakmarrja.
Fraza “ata që bëjnë padrejtësi” të përfshira në fjalinë e fundit të ajetit “sepse (Allahu) nuk i do ata që bëjnë keq” ka të bëjë si me personin që bën gabim ashtu edhe me personin që merr më shumë se sa i takon hakmarrjes. (Nazmud-Durar, interpretimi i ajetit në fjalë)
Kjo tregon se kur një person që i është bërë e padrejtë mallkon një shtypës më shumë sesa atë që meriton, ai do të jetë një shtypës.
English source: https://questionsonislam.com/question/why-are-great-oppressions-and-oppressors-not-punished-world
