A është besimi në zemër? Nëse po, çfarë lloj situate shfaqet me transplantimin e zemrës?

I dashur vëlla/motër,

Besimi është në zemër. Por ajo që përmendet këtu nuk është zemra në kuptimin e saj biologjik.

Mesazhi i Islamit zbulon gjithashtu ekzistencën e mekanizmave të shqisave të brendshme që fitojnë përsosmërinë e njeriut përveç syve, veshëve që shkurtimisht i quajmë organe shqisore.

Ajo që e bën njeriun superior ndaj qenieve të tjera të gjalla nuk është trupi i tij material, por ana e tij shpirtërore.

Qendra e kësaj strukture shpirtërore është zemra. Zemra është si një pasqyrë e cila mund të marrë rrezet e shpalljes që vijnë nga Allahu.

Çdo mëkat i kryer është si një njollë e zezë në pasqyrë të zemrës. Ndërsa njeriu vazhdon të mëkatoj, zemra e tij fillon të nxihet. Në fund, zemra bëhet plotësisht e zezë. Një person i tillë fillon ta mendoj veten e tij thjesht si grumbullim mishi. Duke qenë se ai është vetëm me veten e tij të djallëzuar dhe dëshirat e tij, ai e konsideron jetën të përmbushur duke u kënaqur me këto dëshira.

Meqenëse zemra është qendra e çdo lloj shpirtërore, Allahu (xh.sh) do t’i mbajë njerëzit përgjegjës sipas asaj që ata kanë në zemrat e tyre.

“…Allahu u ka vulosur atyre mosbesimin e tyre, që të mos besojnë vetëm pak.” (En-Nisa, 155) “…nëse duam, do t’i godasim për mëkatet e tyre dhe do t’i shkruajmë në zemrat e tyre që të mos dëgjojnë?” (El-Araf, 100) “Ata janë të kënaqur që duhet të jenë me të kotët dhe zemrat e tyre janë të vulosura, që të mos kuptojnë.” (Et-Tevbe, 87) “…Kështu Ne shtypim në zemrat e shkelësve.” (Junus, 74) “Të tillët janë ata që Allahu ua ka vulosur zemrat, veshët dhe sytë. Dhe të tillët janë të shkujdesurit.” (En-Nahl, 108)

Ata që vazhdojnë të mëkatojnë do tu nxihen zemrat. Siç thuhet në vargjet e mësipërme, zemrat e tyre vulosen. Siç sugjeron Kurani, ai që ka një zemër të tillë është i vdekur. Ai është i verbër dhe i shurdhër. Siç thotë Kurani, “në të vërtetë nuk janë sytë që verbërohen, por janë zemrat”. (Haxh, 46)

Besimi lulëzon në zemër. Falë besimit në zemër, njeriu fiton përsosmëri, i cili mendon, mediton dhe fiton një pasqyrë të gjërave. Ai është gjithmonë me Allahun (xh.sh). Kjo është se ai gjithmonë ndjen dashuri për Allahun (xh.sh) në zemrën e tij dhe zemra e tij është gjithmonë e mbushur me dashuri për Allahun (xh.sh) dhe me frikë për humbjen e Tij.

Nga këto shpjegime kuptohet se zemra e transplantuar në mjekësi dhe zemra në të cilën vendoset besimi janë të ndara.

Ka një sërë shprehjesh që fjala “zemër” kalon:

(2-7) “Allahu ua ka vulosur dëgjimin dhe zemrat e tyre…” (Ky ajet nënkupton se indiferenca ndaj të vërtetave dhe ana ndijore e zemrës ulet në një mënyrë që të mos i kuptojë të vërtetat për shkak të mëkateve).

(2-10) “Në zemrat e tyre ka një sëmundje…” (Nënkuptohet se funksioni aktual i zemrës është pjesërisht i dëmtuar).

(2-74) “…zemrat tuaja u ngurtësuan dhe u bënë si gurë, ose më keq se shkëmbinjtë, për ngurtësi…” (Nënkuptohet përkeqësimi i zemrës me mëkate në një mënyrë për të mos marrë frymëzim hyjnor dhe për të kuptuar të vërtetat.)

22-46) “…verbohen zemrat që janë brenda krahëve…”

Zemra ka dy dritare që hapen drejt botës së jashtme. Këto dy dritare janë dëgjimi dhe shikimi.

Ashtu si sytë dhe veshët kanë funksionet e tyre, ashtu edhe zemra funksionet e të cilës shprehen me shikimin dhe dëgjimin. Rritja e verbërimit të zemrave do të thotë zhdukje e këtyre funksioneve të zemrës.

Kështu mund të themi këtë: Besimi është në zemër, por zemra biologjike nuk ka asnjë lidhje me këtë. Prandaj nuk bëhet fjalë që besimi të transplantohet me transplantimin e zemrës.

https://questionsonislam.com/question/faith-heart-if-so-what-sort-situation-appears-heart-transplantation