Mësimi i cilave shkenca ne Islam është i barasvlefshem me shpërblimin (thavabin) e adhurimit?
Shkenca ne Islam dhe lavdia e saj rritet ose zvogëlohet përkatësisht në varësi të detyrës së saj për të përfaqësuar Allahun e Plotfuqishëm (SWT). Është e qartë se ekziston një epërsi e shkencave që mësojnë drejtpërdrejt diturinë, kënaqësinë, urdhrat dhe ndalimet e Allahut siç janë tefsiri, hadithi dhe fikhu.
Sidoqoftë, shkencat që e çojnë njeriun drejt Allahut si fizika, kimia dhe astronomia janë plot me materiale që rrisin admirimin, dashurinë dhe respektin ndaj Tij. Për shkak të kësaj, çdo dijetar, pa marrë parasysh me cilën degë të shkencës është i angazhuar, përfshihet në këtë lajm të mirë nëse ai përdor njohuritë e tij në një fushë me të cilën Allahu është i kënaqur.
Ky hadith i lavdishëm është një nga lajmet profetike që nënkupton vlerën e shkencës dhe studiuesve.
Në këtë hadith, Profeti Muhamed (a.s.) krahason nivelin e diturise me nivelin e martirizimit, i cili është një nivel jashtëzakonisht i lartë shpirtëror dhe shpjegon epërsinë e një dijetari.
Ne e kuptojmë nga ajetet dhe hadithet se martirizimi është në krye të niveleve që janë për t’u patur zili. Dëshmori është një person i cili sakrifikon veten në rrugën e Allahut (SWT) dhe Krijuesi i tij/saj e shpërblen atë me një jetë të përjetshme dhe Parajsë. Sa i përket një dijetari, ai person gjithashtu u ka mësuar të drejtat e Allahut të Plotfuqishëm (xh.xh.) robërve të Zotit, i informoi ata në mënyrën e duhur dhe i ndriçoi njerëzit në rrugën e lumturisë së përjetshme.
Profeti Muhamed (a.s) përdori një shprehje figurative për të krahasuar gjakun e dëshmorit me bojën e një dijetari në ahiret, duke na informuar në lidhje me epërsinë e paqëndrueshme të shkencës dhe dijetarit në një mënyrë të paharrueshme.
Kur përmendet shkenca, gjëja e parë që vjen në mendje janë shkencat rreth Allahut dhe bazat e Besimit. Kjo është arsyeja pse, Imam Azam e quajti librin e tij, në të cilin ai shpjegon bazat e besimit, “Fikhu i Madh” (Fikhu al-Akbar).
Veprat e një muslimani të cilat kryhen me një qëllim të mirë konsiderohen një lloj adhurimi. Maja(tharmi) e kthen qumështin në kos kur përzihet; në mënyrë të ngjashme, një person mund t’i kthejë punën dhe veprimet e tij/saj në adhurim duke shtuar majanë e besimit dhe adhurimet në punët e tij/saj. Prandaj, të gjitha punët që janë kryer me qëllime të mira, besim dhe lutje mund të konsiderohen si adhurim.
Thënia: “Çdo farë është një pemë” është e vërtetë. Sidoqoftë, megjithëse çdo farë ka programin e një peme, ajo nuk bëhet pemë nëse nuk mbillet sipas rregullave të saj. Në mënyrë të ngjashme, çdo shkencë ka një mister që e çon njeriun tek Allahu (xh.xh) dhe bën që mëkatet e tij/saj të fshihen. Sidoqoftë, disa kushte janë të nevojshme për t’u zbuluar një mister, i cili është tamam si një farë. Njerëzit të cilët përmbushin kushtet e tilla si besimi, adhurimi, qëllimi i mirë dhe shmangia e harameve do t’i lënë farat e tyre të rriten ashtu si pemët.
Gjëja që e bën një llambadar të vlefshëm është energjia elektrike e tij. Një llambadar i cili është prej ari dhe nuk ka energji elektrike nuk mund t’ju shpëtojë nga errësira. Po kështu, punët dhe shërbimet tona janë si llambadarë. Ajo që e ndriçon dhe i jep dritë është besimi, synimet dhe adhurimi ynë.
EN source : https://questionsonislam.com/question/learning-which-sciences-gain-us-reward-thawab-worshipping
